a

brak

Przykładowy tekst:
Współczesny świat w toku dynamiki dokonujących się procesów interakcyjnych, kulturowych, informacyjnych i globalizacyjnych , podlegający stałej ewolucji posiada bardzo nieprzewidywalna strukturę. Jest też nierzadko bardzo skomplikowaną materią badawczą i interpretacyjną. Opisywane i ujmowane z perspektywy analizy specyfiki i zakresu struktury podmiotowej dokonujące się procesy charakteryzują się zjawiskami heterogeniczności i pluralizmu podmiotów. Dotyczy to praktycznie wszystkich jego wymiarów. Są nim także wszelkie relacje dyplomatyczne oraz rola poszczególnych aktorów w trakcie ich nawiązywania i utrzymania.
Określenie dyplomatycznej aktywności Stolicy Apostolskiej w środowisku międzynarodowym, jak również analiza jej statusu w płaszczyźnie ius gentium, stanowi główny powód szerszego zainteresowania autora wskazanym tematem. Bezdyskusyjnym pozostaje, iż w pragmatyce międzynarodowej funkcjonowania Stolicy Świętej, zarówno na przestrzeni wieków jak aktualnie występują pewne elementy nietypowości, strukturalnie odmienne, aniżeli w przypadku „klasycznych” podmiotów państwowych i innych uczestników środowiska międzynarodowego.
Zwraca się uwagę, iż uczestnicy środowiska międzynarodowego stanowią zbiorowość spluralizowaną i spolaryzowaną, podlegającą egzogennym procesom stratyfikacji, zróżnicowaną pod względem istotnych cech jakościowych1.
Patrząc na Stolicę Apostolską przez pryzmat jej historii od razu dostrzec można jej unikatowość oraz rolę jaką odgrywała. Oczywiście zmieniała się ona w zależności od epoki i w znacznej mierze była pochodną szybkiego wzrastania roli kościoła katolickiego, zarówno w jego duchowym jak instytucjonalnym wymiarze . W tym tez kontekście, koniecznym staje się uwypuklenie nietypowego położenia Stolicy Apostolskiej w stosunkach międzynarodowych, jak również ukazanie odmienności jej struktury instytucjonalno-prawnej i tożsamości politycznomiędzynarodowej. Jest to głównym założeniem i celem badawczym niniejszej pracy.
Główna hipoteza rozprawy zakłada, że Stolica Apostolska to szczególny podmiot we współczesnym świecie, zarówno w sensie uczestnika stosunków dyplomatyczno – międzynarodowych jak instytucjnalno – prawnym. Celem rozprawy jest wykazanie jak na przestrzeni wieków zmieniała się dyplomacja Stolicy Apostolskiej oraz jak wygląda ona obecnie.
Wychodząc z założenia, że współczesne stosunki dyplomatyczne i międzynarodowe podlegają stałe dynamice, przypuszczać tez można, że będzie tez dotyczyć to dyplomacji watykańskiej Powyższe założenia badawcze zostały przedstawione po części we wstępie rozprawy, a następnie rozwinięte w kolejnych rozdziałach. Celem pracy jest też wykazanie, że Stolica Apostolska wyraża ambicję aktywnego kreowania stosunków międzynarodowych, zarówno w płaszczyźnie politycznej, jak i międzywyznaniowej.
Dość istotne jest także uwzględnienie podstawowych aspektów terminologicznych odnoszących się do rozprawy. W szczególności chodzi tutaj o takie jak prawo międzynarodowe, prawo krajowe, stosunki dyplomatyczne i dyplomacja.
Historia prawa międzynarodowego zależna jest od ewolucji społeczności międzynarodowej. Początkowo obowiązywało jedynie prawo wojenne, rzadziej stosunki pokojowe. Prawo dyplomatyczne pojawiło się w okresie starożytnej Grecji, a potem także i Rzymu. Na terytorium Imperium Rzymskiego, takie czynniki, jak rozległe terytoria, relacje z barbarzyńcami czy wewnętrzne regulacje obywateli z pozostałą częścią społeczeństwa, przyczyniły się do powstania prawa międzynarodowego (łacińskiego) ius inter gentes ) oraz prawa dotyczącego cudzoziemców ( łac. ius gentium). W doktrynie trwają spory wokół definicji prawa międzynarodowego. Jest to spowodowane rozbieżnościami w określeniu podmiotów i źródeł szczególnego systemu normatywnego , jakim jest prawo międzynarodowe publiczne. Warto w tym miejscu podkreślić, że zaznaczyć, że istnieje w nauce podział zakresu norm prawno - międzynarodowych na publiczne i prywatne2.
Warto też podkreślić, że dyplomatyczne prawo to jedna z najstarszych dziedzin prawa międzynarodowego publicznego Tworzy ono podstawę działalności dyplomatycznej, której jest integralną częścią. Prawo dyplomatyczne ustanawia zespół zasad i norm regulujących funkcjonowanie i status prawny organów państwa w stosunkach między państwami, głównie misji dyplomatycznych3.